Μια Φορά Κι Ένα Καιρό...

...πήγαινα κι εγώ σχολείο!!!
και τώρα το Ελενάκι με καλεί σε άλλο ένα blogopaixnido..

να θυμηθώ λέει τον πρώτο μου έρωτα...

βρέεε τι πάθαμε πρωί πρωί..
εγώ δεν θυμάμαι τον τελευταίο .. (λέμε τώρα :Ρ)

λοιπόν...
αφού φυσήξω τη σκόνη που έχει πιάσει αυτό το κομμάτι του μυαλού μου (και μόνο αυτό... δεν θέλω σχόλια!!!)
θα βρω μέσα τον Βασίλη...

Τρίτη δημοτικού...
εκ των υστέρων κατάλαβα πως αυτό που είχαμε ήταν έρωτας.. χιχι..
ο Βασίλης ήρθε στο σχολείο απο το πουθενά στην Τρίτη Δημοτικού..
δεν ένοιωσα κανένα σκίρτισμα, τρέμουλο και τα λοιπά γνωστά...

ξύλο...!!!
έπεσε πολύ ξύλο.....!!!

μέχρι που μας χωρίσανε απο τα πατώματα που κυλιόμασταν πιασμένοι απο τα μαλλιά..
χαχαχα.. μεγάλος έρωτας σας λέω...
γλυκό χαμόγελο που το έβλεπα μόνο όταν μιλούσε σε τρίτους..
κοιτιώμασταν και όποιος ήταν ανάμεσα καιγόταν απευθείας σαν τα καρτούν... σκόνη!
χωρίς ουσιαστικά να μαλώνουμε..
στα δύσκολα όμως ήταν εκεί... κι εγώ το ίδιο...
απέναντι στους τρίτους είμασταν ένα...
μεταξύ μας????
.... ξύλο!!!

Τετάρτη Δημοτικού και ο Βασίλης και πάλι μετακόμισε...
πολύ λυπήθηκα, πολύ λυπήθηκε..
και κάπου εκεί έπεσε το πρώτο φιλί στο μάγουλο...
για αντίο..

ποτέ δεν τον ξαναείδα..
ούτε και έμαθα τίποτα...
του χρωστάω μερικές ακόμα γιατί ήταν δυνατότερος... τότε...! :)))