Το Παράλογο Του Ενός, Η Λογική Του Άλλου...

κατηφορίζω το πρωί για τη δουλειά

ενώ το πνεύμα μου δεν έχει ακόμα ξυπνήσει καλά... 

Φτάνω στο φανάρι Τσιμισκή - Ναβαρίνου.

Πράσινο!!!

Σταματάνε όλοι με πρωτοπόρο μία τύπισσα η οποία σταμάτησε επάνω ακριβώς στη διάβαση(διόλου πρωτότυπο)

ξεκινάμε κι εμείς οι αθώοι πεζοί να περάσουμε απέναντι

Στα μισά του δρόμου νοιώθω πως κάτι κινείται αργά κατά επάνω μου και σταματά σε απόσταση χιλιοστών απο εμένα και μια άλλη κυρία.

Ξαφνικά και απότομα το πνεύμα ξυπνά...

- ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ? ΤΡΕΛΑΘΗΚΕΣ?????

...

και μου κουνάει με ένταση τα χέρια μέσα απο το τζάμι

του στύλ "τι να κάνω??", κοιτάζοντας μια εμάς μια το φανάρι,  αποδεικνύοντας μου περίτρανα πως όντως τρελάθηκε!!!

Η λογική του ενώ έχω σταματήσει κανονικά στο φανάρι εδώ και πόση ώρα, ξαναξεκινάω  για να φύγω απο τη διάβαση και περνάω απο επάνω σου γι'αυτό και έχω και δίκιο, με ξεπερνά.

Συνεχίζω το δρόμο μου μη μπορώντας να αντεπεξέλθω της λογικής της και αφήνω την κυρία να με εκπροσωπήσει επάξια φωνάζοντας της πόσο ηλίθια είναι..

Και φυσικά,  μόλις φύγανε τα εμπόδια (εμείς) απο μπροστά της, απλά ξεκίνησε και έφυγε, συνεχίζοντας ατάραχη με το κόκκινο να φεγγοβολά...

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑ

:)